Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 372
112. (Nuh) dedi ki: “Onların yapıyor olduklarının iç yüzlerini bilemem.
113. Onların hesabı ancak Rabbime aittir. Eğer şuur ve anlayışınız varsa!
114. Ben inananları kovacak değilim!
115. Ben sadece apaçık bir uyarıcıyım.”
116. Dediler ki: “Ey Nuh! Eğer vazgeçmezsen taşlananlardan olacaksın.”
117. (Nuh): “rabbim!” dedi. “Kavmim beni yalanladı.
118. Onlarla benim aramı iyice aç! Beni ve inananlardan benimle beraber olan kimseleri kurtar.”
119. Onu ve onunla birlikte bulunan kimseleri kurtardık, yük dolu gemi içinde!
120. Sonra bunun ardından geride kalanları boğduk.
121. Şüphesiz bunda bir ayet/ibret vardır. Onların birçoğu yine de inanmıyorlar.
122. Şüphesiz o Rabbin; üstün olandır, merhamet edendir.
123. Âd kavmi de gönderilen elçileri yalanladı.
124. Hani kardeşleri Hud onlara demişti: “Korunup sakınmaz mısınız?
125. Şüphesiz ki ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.
126. Allah’tan sakının ve bana itaat edin!
127. Ben buna karşılık sizden hiçbir ücret istemiyorum. Benim ücretim âlemlerin Rabbine aittir.
128. Her yol üzerine bir işâret yapıyorsunuz da boş şeylerle mi uğraşıyorsunuz?
129. Sürekli yaşayacakmışsınız gibi köşkler ediniyorsunuz!
130. Bir kavmi yakaladığınız zaman, zorbalar gibi yakalıyorsunuz.
131. Allah’tan sakının ve bana itaat edin.
132. Bildiğiniz şeyleri size bol bol verenden sakının!
133. Size davarlar, oğullar,
134. Bahçeler ve su kaynakları verdi!
135. Doğrusu ben, üzerinize gelecek olan büyük günün azabından korkuyorum.”
136. Dediler ki: “İster öğüt ver, ister öğüt verenlerden olma, bizce birdir!