Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 176
196. Şüphesiz ki benim dostum kitabı indiren Allah’tır. O dürüstlere velilik/dostluk eder.
197. O’ndan başka yakardıklarınız/taptıklarınız ise, size yardım etmeye güç yetiremezler; (onlar) kendilerine bile yardım edemezler.”
198. Onları yol göstermeleri için çağırsanız duymazlar. Onları (putlarıheykelleri) sana bakıyorlarmış gibi görürsün, oysa görmezler ki onlar!
199. Sen affı tut, iyiliği emret/iyilikle söyle ve cahillere aldırış etme!
200. Eğer şeytandan kötü bir düşünce seni dürtüklerse/kışkırtırsa, hemen Allah’a sığın (Allah’a yalvar/dua et.) Şüphesiz O işitir, bilir.
201. Allah’tan korkanlara şeytandan bir fısıltı/vesvese dokununca, iyice düşünür (Rablerini/Zikri/Kur’an ve ayetlerini) hatırlarlar. İşte o zaman gerçeği görürler!
202. Şeytanin kardeşleri ise onları azgınlığa sürüklerler, sonra da yakalarını/peşlerini bırakmazlar.
203. Onlara bir ayet getirmediğin zaman derler ki: “(Oradan buradan topladığın gibi) bunu da toplasaydın ya!” De ki: “Ben ancak Rabbimden bana vahyolunana uyarım.” Bütün bu ayetler; ufkunuzu/düşüncenizi açacak Rabbinizden gelen belgelerdir. Bir doğru yol kılavuzudur ve bir rahmettir, inanan bir topluluk için!
204. Kur’an (veya çevirisi) okunduğu zaman hemen susun! Ve onu (okunanları anlamaya çalışarak) dinleyin! Umulur ki; böylece merhamet olunursunuz!
205. Yalvararak ve için için korkarak; sabah akşam yüksek olmayan sesle Rabbini an/zikret! Sakın gafillerden olma!
206. Şüphesiz ki Rabbinin katındakiler, O’na kulluk etmekten büyüklük taslayıp yüz çevirmezler, O’nu yüceltirler. Ve yalnız O’na secde/itaat ederler.