Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 372
112. Nuh da dedi ki: “Onların yaptıkları hakkında bilgim yoktur. ”
113. “Onların hesabı ancak Rabbime âittir, düşünsenize!”
114. “Ve ben müminleri kovacak da değilim. ”
115. “Ben sadece apaçık bir uyarıcıyım. ”
116. Dediler ki: “Ey Nuh! Eğer bu işten vazgeçmezsen, iyi bil ki taşa tutulanlardan olacaksın. ”
117. Dedi ki: “Ey Rabbim! Doğrusu kavmim beni yalanladı. ”
118. “Benimle onların arasında sen hüküm ver! Beni ve beraberimdeki müminleri kurtar!”
119. Bunun üzerine biz de onu ve beraberindekileri, dolu bir gemi içinde kurtardık.
120. Sonra da geride kalanları suda boğduk.
121. Şüphesiz ki bunda âyet (kudretimize bir nişane) vardır. Yine de onların çoğu iman etmezler.
122. Rabbin şüphesiz ki Azîz'dir, engin merhamet sahibidir.
123. Âd kavmi de gönderilen peygamberleri yalanladı.
124. Hani kardeşleri Hud onlara şöyle demişti: “Allah'a karşı gelmekten sakınmaz mısınız?”
125. “Ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim. ”
126. “Artık Allah'tan korkun ve bana itaat edin. ”
127. “Sizden buna karşılık hiçbir ücret istemiyorum. Benim mükâfatım âlemlerin Rabbine âittir. ”
128. “Siz her yüksek yere koca bir bina kurup, eğlenir durur musunuz?”
129. “Temelli kalacağınızı umarak sağlam yapılar mı edinirsiniz?”
130. “Yakaladığınız zaman zorbalar gibi mi yakalarsınız?”
131. “Allah'tan korkun ve bana itaat edin!”
132. “Bildiğiniz şeyleri size bol bol veren Allah'tan korkun. ”
133. “Size davarlar, oğullar ihsan etti. ”
134. “Bahçeler ve çeşmeler. ”
135. “Doğrusu sizin hakkınızda büyük bir günün azabından korkuyorum. ”
136. Dediler ki: “Sen bize öğüt versen de, öğüt verenlerden olmasan da bizce birdir. ”