Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 203
100. Müminlerin ateşle imtihan edildiği en sıkıntılı günlerde, Allah yolunda mücadele ve fedakârlık konusunda başkalarına örneklik ve öncülükederek İslâm'da ilk dereceyi kazanan öncü muhacirler, yani Mekke henüz düşmanların elindeyken zulmün egemen olduğu öz yurtlarını terk ederek Medine'ye, İslâm diyarına göçeden ilk Müslümanlar ve ensâr, yanikendi ülkelerine sığınan din kardeşlerine kucak açan ve her türlü fedakârlığı göstererek onları barındıran Medineli Müslümanlar ile daha sonraki çağlarda İslâm'a girerek ortaya koydukları güzel davranışlarla onların izinde yürüyenler var ya, işte Allah onlardan razı olmuş, onlar da Allah'tan razı olmuşlardır. Allah onlara, ağaçlarının altından ırmaklar çağıldayan ve sonsuza dek içinde yaşayacakları cennet bahçeleri hazırlamıştır. İşte en büyük kurtuluş budur.
101. Çevrenizdeki çöllerde yaşayan bedeviler arasında ve Medine halkı içerisinde, ikiyüzlülüğü huy edinmiş ve içlerindeki nifakı gizlemekte iyice ustalaşmış münafıklar var. Öyle ki, haklarında vahiy nazil olmadıkça, sen bile onları tanıyamazsın. Onları ancak biz tanırız. Bir dünyada, bir de kabir âleminde olmak üzere onları iki kez cezalandıracağız. Daha sonra onlar, cehennemde asıl cezayı çekmeleri için büyük bir azaba mahkûm edilecekler.
102. Bir de, tembellik ederek savaştan geri kalan, fakat ikiyüzlüler gibi yalandan mazeretler uydurmaya kalkışmayıp günahlarını itiraf ederek vicdan azabıyla kendilerini mescidin direğine bağlayıp cezalandıran ve affedilinceye kadar da bu şekilde kalacaklarına yemin eden diğerleri var ki, bunlar iyi işle kötü işi birbirine karıştırmışlardı. Sefere çıkmamakla kötü bir iş yapmış, fakat daha sonra günahlarının farkına varıp içtenlikle tövbe ederek iyi bir davranış göstermişlerdi. Dürüst ve samimi birer Müslüman olarak bilinen bu insanlar —ki içlerinde Bedir savaşına katılmış olanlar da vardı— her nasılsa gevşeklik gösterip bu savaşa katılmamışlardı. İşte bunlar, affedilmek için biraz daha bekleyecekler. Bu zaman zarfında, işledikleri günahın acısını bir süre daha içlerinde duysunlar. Fakat Allah'ın rahmetinden de asla ümit kesmesinler. Allah'ın onları bağışlaması umulabilir. Hiç kuşkusuz Allah çok bağışlayıcı, çok merhametlidir.
103. O hâlde ey Peygamber! Onların tövbelerinin kabul edildiğini resmen göstermek üzere, Allah yolunda bağışladıkları mallarından uygun bir miktarı devlet reisi sıfatıylazekât veya sadaka olarak al ve onu Allah yolunda harca ki, böylece onları günahlarından arındırıp tertemiz kılasın. Ayrıca onların bağışlanmaları için Allah'a dua et. Çünkü senin duan, onlar için huzur ve teselli kaynağıdır. Bununla birlikte, hangilerinin affedilmeye lâyık olduğuna karar verecek olan Allah'tır. Zira Allah her şeyi işitendir, bilendir. Hâl böyleyken, günahlarından vazgeçip Allah'a dönmek için daha ne bekliyorlar?
104. Allah'ın pişmanlıkla kendisine yönelen kullarının tövbesini kabul edeceğini, içtenlikle yapılan iyilikleri ve verilen sadakaları geri çevirmeyeceğini ve kullarına karşı çok bağışlayıcı, çok merhametli olduğunu bilmiyorlar mı?
105. Ey Peygamber! İşledikleri günahtan tövbe edip Rab'lerine yönelen o müminlere de ki: "Bundan böyle, hatanızı telâfi edip samimiyetinizi ispatlamak için çok çalışın! Allah, ortaya koyacağınız davranışlara bakacak ve buna göre sizi değerlendirecektir, Elçisi ve diğer müminler de… Unutmayın ki, bu dünyanın ötesi de var: Eninde sonunda hepiniz, evrendeki gizli açık her şeyi bilen yüce Rabb'inizin huzuruna çıkarılacaksınız ve o zaman O, tüm yaptıklarınızı size bir bir bildirecek ve hak ettiğiniz ceza veya mükâfatı tam olarak verecektir.
İyi birer Müslüman oldukları hâlde, kendilerinden hiç beklenmeyecek bir gaflet göstererek seferden geri kalan üç kişinin durumuna gelince:
106. Gerek zenginlik, gerek iman sağlamlığı bakımından savaşa katılmayışlarını mazur gösterecek hiçbir hafifletici sebepleri bulunmadığı içindaha ağır bir cezayı hak eden diğer bir kısmının durumu ise, Allah'ın 118. ayette vereceği hükme bırakılmıştır. Çünkü Allah, bu üç kişiyi bir süre daha bekletip zor bir imtihandan geçirecek ve gösterecekleri tavra göre ya onları cezalandıracak, ya da affedecektir. Hiç kuşkusuz Allah, sonsuz ilim ve hikmet sahibidir.
İşte bu ilim ve hikmetinin gereği olarak, İslâm devletine karşı komplolar düzenleyenlerin kurduğu sözde ‘mescitlerin' içyüzünü ortaya koyuyor, böyle yerlere karşı nasıl bir tavır takınmanız gerektiğini size öğretiyor:
Peygamber (s), Medine'ye hicret ettiği ilk günden beri, Hazreç kabilesinin ileri gelenlerinden biri olan ve yıllar önce Hristiyanlığı benimseyen Ebu Âmir adındaki bir rahibin amansız düşmanlığıyla karşı karşıya kalmıştı. Kutsal metinler hakkındaki derin bilgisinden dolayı halkın nazarında saygın bir yeri olan bu adam, Peygambere duyduğu kin ve haset yüzünden münafıklarla ve müşriklerle işbirliği yaparak İslâm'a karşı amansız bir muhalefete girişmiş, Peygambere karşı yapılan hemen her savaşta aktif rol oynamıştı. Bütün çabalarına rağmen Arabistan'da İslâm'ın önünde durabilecek hiçbir gücün kalmadığını görünce, Bizans İmparatorunu Müslümanlara saldırması için kışkırtmak amacıyla Suriye'ye göçtü. Bu arada, sürekli temas hâlinde olduğu Medine'deki yandaşlarına, şehrin yakınlarında bir kasaba olan Kuba'da yeni bir mescit yapmalarını önerdi. Böylece münafıklar, Ebu Âmir Roma ordusuyla Medine'yi işgal edinceye kadar rahatça buluşup Müslümanlar aleyhine plânlar yapacakları bir ortama kavuşmuş olacaklardı. Bu mescit, aynı zamanda onun gönderdiği ajanları kamufle eden masum görünüşlü ve güvenli bir komuta merkezi işlevi de görecekti. Münafıklar mescidi bitirip faaliyetlerine başlamışlardı ki, onların inşa ettikleri ve kıyamete kadar inşa edecekleri sözde mescitlere karşı nasıl tavır takınılması gerektiğini bildiren aşağıdaki ayet nazil oldu. Peygamber (s) de Tebük seferinden döner dönmez, ayette sözü edilen dırar mescidini yıktırıp yerle bir etti: