Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 194

41. Gerek hafif, gerek ağır olarak savaşa çıkın. Zulüm ve kötülüklerin kökünü kazıyıp yeryüzünde adalet ve huzuru egemen kılmak için Allah yolunda mallarınızla ve canlarınızla cihada koşun. Eğer bilirseniz, sizin için en hayırlısı budur.

Bu cihâd emri, münafıkların yüzündeki perdeyi düşürdü ve dünyalık bir çıkar göremedikleri bu mücadeleden, —birtakım bahaneler ileri sürerek— geri durdular.

42. Ama eğer kolayca elde edilebilecek bir kazanç ya da zahmetsiz bir yolculuk umudu olsaydı, kesinlikle arkandan gelirlerdi. Ne var ki, bu uzun ve zorlu yürüyüşü gözlerine kestiremediler. Fakat Allah'ın yardımı sayesinde bu seferden zaferle döneceksiniz. İşte o zaman münafıklar, size bin bir bahaneler uyduracak ve "Eğer imkânımız olsaydı, elbette sizinle birlikte bu sefere çıkardık!" diye Allah adına yeminler edecekler. Yazık, boşu boşuna kendilerini felâkete sürüklüyorlar! Çünkü Allah, onların gerçekte yalan söylediklerini çok iyi bilmektedir.

Ey Peygamber! İnsanlara karşı gösterdiğin nezaket ve merhamet, gerektiğinde sert ve kararlı tavır takınmana engel olmamalıydı:

43. Allah seni affetsin, Tebük seferine katılmamak için senden izin isteyenlerden kimin doğru kimin yalan söylediğini iyice araştırıp ortaya çıkarmadan, savaşa katılmamaları konusunda onlara niçin öyle kolayca izin verdin? Öne sürdükleri mazeretleri iyice araştırarak yalnızca geçerli mazereti olanlara izin vermen gerekmez miydi? Gerçi münafıklar, kendilerine izin vermeseydin bile savaşa gelmeyeceklerdi. Ama o zaman senin izninin arkasına sığınamayacaklardı ve Müslümanları kandırmak için kullandıkları maskeleri tamamen düşmüş olacaktı.

44. Zaten Allah'a ve âhiret gününe gerçek anlamda iman edenler, mallarıyla canlarıyla cihada katılmaları söz konusu olduğunda, —geçerli bir mazeretleri olmadığı sürece— senden izin istemezler. Çünkü şu hakikati asla unutmazlar: Allah, uğrunda her şeylerini feda etmeye hazır olan ve bu yolda mücadeleyi terk etmekten titizlikle sakınan kimseleri çok iyi bilir.

45. Senden ancak, Allah'a ve âhiret gününe inanmayan, kalpleri şüphe bataklığına saplandığı için kararsızlık içerisinde bocalayıp duran o münafıklar izin isterler. Zaten onların cihada katılmak gibi bir niyetleri hiçbir zaman olmamıştı:

46. Eğer gerçekten sefere çıkmak isteselerdi, ta başından beri tembel tembel oturacakları yerde, bunun için bir hazırlık yaparlardı. Zira pek çoklarının buna fazlasıyla gücü yeterdi. Fakat Allah, tutum ve davranışlarını beğenmediği için onları cihada çıkmaktan alıkoydu, böylece onlara, "Evlerinde oturan kadın, çocuk, yaşlı ve özürlü insanlarla beraber siz de oturun bakalım!" denildi. Demek ki Allah, onların İslâm ordusuna katılmasını istememişti.

47. Çünkü onlar sizinle birlikte savaşa çıkmış olsalardı, aranızda bozgunculuk çıkarmaktan başka bir işe yaramayacaklardı. Hele içinizde onlara kulak veren ve sözlerine değer veren zayıf imanlı kimseler de varken, her fırsatta fitne çıkarıp sizi birbirinize düşürmek amacıyla sürekli aranıza sokulacaklardı. Evet, bunların hepsi olacaktı. Zira Allah, zalimleri ve onların çirkin oyunlarını gayet iyi bilmektedir. Nitekim: