Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 305

1. Kaf, Ha, Ye, Ayn, Sâd.

2. (Bu,) Rabbinin, kulu Zekeriya'ya rahmetinin zikridir.

3. Hani o, Rabbine gizlice seslendiği zaman.

4. “Rabbim!” dedi, “Şüphesiz benim kemiklerim gevşedi, (bedenimdeki şu) baş, yaşlılık aleviyle tutuştu (ağardı); ben sana dua etmekle (hiç bir zaman) azgın olmadım.”

5. “Doğrusu ben, arkamdan gelecek yakınlarım adına korkuya kapıldım ve benim karım da bir kısırdır. Artık bana kendi katından bir yardımcı armağan et.”

6. “Bana mirasçı olsun, Yakup oğullarına da mirasçı olsun. Rabbim! Onu (kendisinden) hoşnut olunan (bir kimse) kıl.”

7. (Allah buyurdu:) “Ey Zekeriya, şüphesiz biz seni, adı Yahya olan bir çocukla müjdelemekteyiz; biz bundan önce ona hiç bir adaş da kılmadık.”

8. Dedi ki: “Rabbim, karım kısır ve ben de son derece kocamışken nasıl oğlum olur ki?”

9. (Ona gelen melek:) “İşte böyle” dedi. “Rabbin dedi ki: “Bu benim için kolaydır, daha önce sen hiç bir şey değilken, seni de yaratmıştım.”

10. Dedi ki: “Rabbim, bana bir belge (ayet) ver.” Dedi ki: “Senin belgen, sapasağlam iken, üç tam gece insanlarla konuşmamandır.”

11. Böylelikle (Zekeriya) Mescitten kavminin karşısına çıkıp onlara (şu anlamları) işaret etti: “Sabah akşam (Allah'ı) tesbih edin.”