Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 152
12. Allah, “Sana emrettiğimde, seni secde etmekten alıkoyan neydi?” dedi. “Ben ondan üstünüm; beni ateşten, onu çamurdan yarattın” dedi.
13. Ona, “Öyleyse in oradan! Orada büyüklük taslaman senin haddin değildir. Hemen çık. Gerçekten sen, aşağılıklardansın.” dedi.
14. (İblis) “İnsanların tekrar dirilecekleri güne kadar, bana mühlet ver” dedi.
15. (Allah,) “Sen mühlet verilenlerdensin” dedi.
16. (İblis,) “Beni azdırdığın için, mutlaka onlar için (sapsınlar diye) senin doğru yolunun üstüne oturacağım” dedi.
17. “Sonra önlerinden, artlarından, sağ ve sollarından onlara sokulacağım ve çoğunu sana şükredenlerden bulamayacaksın” dedi.
18. Allah, “Yerilmiş ve kovulmuş olarak oradan çık; hiç şüphesiz insanlardan sana kim uyarsa, hepinizi cehenneme dolduracağım” dedi.
19. “Ey Âdem! Sen ve eşin cennette kalın ve istediğiniz yerden yiyin, yalnız şu ağaca yaklaşmayın, yoksa zalimlerden olursunuz.”
20. Şeytan, kendilerinden örtülmüş olan ayıp yerlerini kendilerine göstermek için onlara vesvese verdi: “Rabbinizin sizi bu ağaçtan menetmesi iki melek olmanızı veya burada temelli kalmanızı önlemek içindir.”
21. “Doğrusu ben sizin iyiliğinizi isteyenlerdenim” diye ikisine yemin etti.
22. Böylece onları aldatarak (makamlarından) düşürdü. Ağaçtan tattıklarında kendilerine ayıp yerleri göründü, cennet yapraklarıyla üzerlerini örtmeye koyuldular. Rableri onlara, “Ben sizi o ağaçtan menetmemiş miydim? Şeytanın size apaçık bir düşman olduğunu söylememiş miydim?” diye seslendi.