Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 238


Sureler
Mealler
Önceki
Sayfa 237

Sonraki
Sayfa 239

23. Kadının odasında olduğu bir zamanda, kadın kendi nefsinde Yusuf'u istiyordu ve bu nedenle kapıları kapatıp, "hadi gel" dedi. Yusuf (Yasak bir ilişkiye girmekten) "Allah korusun. O (Allah) en güzel sığınılacak yerdir. Allah zalimleri kurtuluşa eriştirmez" dedi.

24. Kadın onunla ilişkiye girmek istiyordu. Yusuf da Rabbinin işaretlerini görmese, kadınla ilişkiye girecekti. İşte biz böylece Yusuf dan kötü olan, şehevi arzuları giderdik. Muhakkak ki Yusuf doğru işler yapan kullarımızdandı.

25. Yusuf kapıya koştu. Kadın arkasından gömleğini yakalayıp yırttı. Bunun arkasından kapının yanında evin efendisi ile karşılaştılar. Kadın kocasına "Senin ev halkına (eşine) karşı kötü niyet besleyenin cezası, ya hapse atılması veya canını yakacak bir azapla azap edilmesidir" dedi.

26. Yusuf evin efendisine "Tam tersine, asıl benden istifade etmek isteyen o (senin karın) dır" dedi. Ev halkından birisi bu olaya şahitlik ederek "Eğer gömlek adamın önünden yırtılmış olsaydı, o zaman kadın doğru söylemiş olurdu ve Yusuf yalan söyleyenlerden olurdu."

27. "Eğer Yusuf'un gömleği arkadan yırtılmışsa, kadın yalan söylemekte olup, o zaman adam doğru söyleyenlerdendir" dedi.

28. Evin efendisi Yusuf'un gömleğinin arkadan yırtılmış olduğunu görünce, eşine "Bu olayı (planı) kurgulayan sensin. Gerçekten hazırladığın plan, büyük (çok kötü) bir plan" dedi.

29. Yusuf (kendinden istifade etmek isteyen kadına) "Artık bu arzudan vazgeç ve yaptığın bu hatadan dolayı (kocandan) bağışlanma dile. Çünkü, kesinlikle hatalı davranan sendin" dedi.

30. Şehirde kadınlar kendi aralarında "Falanca azizin (efendinin) karısı, hizmetçi gençlerden birisini arzulamış, sevgisinden dolayı ona gönlü kaymış. Biz onu (azizin karısını) açıkça bir sapıklık içinde görüyoruz" diyerek dedikodusunu etmişlerdi.
وَرَاوَدَتْهُ الَّت۪ي هُوَ ف۪ي بَيْتِهَا عَنْ نَفْسِه۪ وَغَلَّقَتِ الْاَبْوَابَ وَقَالَتْ هَيْتَ لَكَۜ قَالَ مَعَاذَ اللّٰهِ اِنَّهُ رَبّ۪ٓي اَحْسَنَ مَثْوَايَۜ اِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ ﴿٢٣﴾ وَلَقَدْ هَمَّتْ بِه۪ۗ وَهَمَّ بِهَاۚ لَوْلَٓا اَنْ رَاٰ بُرْهَانَ رَبِّه۪ۜ كَذٰلِكَ لِنَصْرِفَ عَنْهُ السُّٓوءَ وَالْفَحْشَٓاءَۜ اِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُخْلَص۪ينَ ﴿٢٤﴾ وَاسْتَبَقَا الْبَابَ وَقَدَّتْ قَم۪يصَهُ مِنْ دُبُرٍ وَاَلْفَيَا سَيِّدَهَا لَدَا الْبَابِۜ قَالَتْ مَا جَزَٓاءُ مَنْ اَرَادَ بِاَهْلِكَ سُٓوءاً اِلَّٓا اَنْ يُسْجَنَ اَوْ عَذَابٌ اَل۪يمٌ ﴿٢٥﴾ قَالَ هِيَ رَاوَدَتْن۪ي عَنْ نَفْس۪ي وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ اَهْلِهَاۚ اِنْ كَانَ قَم۪يصُهُ قُدَّ مِنْ قُبُلٍ فَصَدَقَتْ وَهُوَ مِنَ الْكَاذِب۪ينَ ﴿٢٦﴾ وَاِنْ كَانَ قَم۪يصُهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ فَكَذَبَتْ وَهُوَ مِنَ الصَّادِق۪ينَ ﴿٢٧﴾ فَلَمَّا رَاٰ قَم۪يصَهُ قُدَّ مِنْ دُبُرٍ قَالَ اِنَّهُ مِنْ كَيْدِكُنَّۜ اِنَّ كَيْدَكُنَّ عَظ۪يمٌ ﴿٢٨﴾ يُوسُفُ اَعْرِضْ عَنْ هٰذَا وَاسْتَغْفِر۪ي لِذَنْبِكِۚ اِنَّكِ كُنْتِ مِنَ الْخَاطِـ۪ٔينَ۟ ﴿٢٩﴾ وَقَالَ نِسْوَةٌ فِي الْمَد۪ينَةِ امْرَاَتُ الْعَز۪يزِ تُرَاوِدُ فَتٰيهَا عَنْ نَفْسِه۪ۚ قَدْ شَغَفَهَا حُباًّۜ اِنَّا لَنَرٰيهَا ف۪ي ضَلَالٍ مُب۪ينٍ ﴿٣٠﴾

Sureler

Mealler
Sayfa 237
Önceki
Sayfa 239
Sonraki