Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 305
1. Kâf. Hâ. Yâ. Ayn. Sâd.
2. Rabbinin, kulu Zekeriyya’yı rahmetle anışıdır.
3. Hani o, Rabbine gizlice seslendiğinde:
4. Demişti ki: “Rabbim, şüphesiz kemiklerim gevşedi ve baş yaşlılık aleviyle tutuştu. Rabbim, sana duam sayesinde hiç bedbaht olmadım.”
5. “Doğrusu ben, arkamdan gelecek yakınlarım adına korkuya kapıldım. Hanımım da kısırdır. Bundan dolayı bana kendi katından bir veli bağışla!”
6. “Bana mirasçı olsun. Ya'kub Hanedanı’na da mirasçı olsun. Rabbim, onu rızana lâyık kıl!”
7. “Ey Zekeriyya! Şüphesiz biz seni, adı Yahya olan bir çocukla müjdelemekteyiz. Daha önce ona kimseyi adaş yapmadık.”
8. Dedi ki: “Rabbim, hanımım kısır olduğu, ben de ihtiyarlığın son sınırına vardığım halde, benim nasıl oğlum olabilir?”
9. Dedi ki: “İşte böyle. Rabbin: ‘Bu benim için kolaydır. Daha önce sen hiçbir şey değilken, seni de yaratmıştım.’ buyurdu.”
10. Dedi ki: “Rabbim, bana bir alâmet ver.” Buyurdu ki: “Senin alâmetin, sapasağlam olduğun halde üç gece insanlarla konuşamamandır.”
11. Bunun üzerine, mâbetten kavminin karşısına çıkarak onlara: "Sabah akşam tesbih edin" diye işaret verdi.