Kur'an-ı Kerim ve Türkçe Meali Sayfa 367
1. Ta, Sin, Mim.
2. Bunlar sana o mübin kitabın âyetleri
3. Sen âdetâ kendine kıyacaksın mü'min olmıyacaklar diye
4. Dilersek üzerlerine Semadan bir âyet indiriveririz de ona boyunları eğile kalır
5. Bununla beraber Rahmandan kendilerine yeni bir zikir gelmiyor ki ondan yüz çevirmiş olmasınlar
6. Evet tekzib etmekteler, fakat onlara o istihza ettikleri şeyin müdhiş haberleri gelecek
7. Arza bir bakmadılar da mı? biz onda her hoş çiftten ne kadar bitirmişiz.
8. Şübhesiz ki bunda mutlak bir âyet var, hemde ekserîsi mü'min olmadı
9. Ve şübhesiz ki rabbın o öyle azîz, öyle rahîm
10. Bir vakıt da rabbın, Musaya nidâ buyurdu: git o zalim kavme dedi
11. Fir'avn kavmine, daha sakınmıyacaklar mı?
12. Yarab! dedi: doğrusu ben korkarım ki beni tekzib ederler
13. ve Göğsüm daralır, dilim açılmaz, onun için Harûna da risalet ver
14. Hem onlara üzerinde bir günah var, ondan dolayı korkarım ki hemen beni öldürürler
15. Hayır, buyurdu: haydi ikiniz bir, âyetlerimizle gidin, her halde biz sizinle beraberiz, dinliyoruzdur
16. Haydin Fir'avne varın da deyin: inan biz, rabbülaleminin resulüyüz
17. Beni İsraili bizimle beraber salıver
18. Â, dedi: seni çocukken bizde büyütmedik mi? hem bizde ömründen senelerce kaldın
19. Hem de o yaptığın fi'li yaptın, o halde sen o nankör kâfirlerdensin