|
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla |
|
|
|
طٰسٓمٓۜ
Tâ sin mim. |
1 |
|
|
تِلْكَ اٰيَاتُ الْكِتَابِ الْمُب۪ينِ
Şunlar o apaçık Kitabın âyetleridir. |
2 |
|
|
لَعَلَّكَ بَاخِعٌ نَفْسَكَ اَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِن۪ينَ
Herhalde sen, inanmıyorlar diye neredeyse kendini helâk edeceksin! |
3 |
|
|
اِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَيْهِمْ مِنَ السَّمَٓاءِ اٰيَةً فَظَلَّتْ اَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِع۪ينَ
Dilesek onların üzerine gökten bir mu'cize indiririz de boyunları ona eğilir (inanırlar). |
4 |
|
|
وَمَا يَأْت۪يهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ اِلَّا كَانُوا عَنْهُ مُعْرِض۪ينَ
Rahmân'dan onlara hiçbir yeni Zikir (uyarı) gelmez ki, mutlaka ondan yüz çevirici olmasınlar. |
5 |
|
|
فَقَدْ كَذَّبُوا فَسَيَأْت۪يهِمْ اَنْبٰٓؤُ۬ا مَا كَانُوا بِه۪ يَسْتَهْزِؤُ۫نَ
Yalanladılar ama, alay edip durdukları şeyin haberleri, yakında kendilerine gelecektir. |
6 |
|
|
اَوَلَمْ يَرَوْا اِلَى الْاَرْضِ كَمْ اَنْبَتْنَا ف۪يهَا مِنْ كُلِّ زَوْجٍ كَر۪يمٍ
Yere bakmadılar mı orada her çeşit güzel çifti bitirmişiz? |
7 |
|
|
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
Şüphesiz bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanıcı değillerdir. |
8 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur merhamet eden O'dur. |
9 |
|
|
وَاِذْ نَادٰى رَبُّكَ مُوسٰٓى اَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِم۪ينَۙ
Rabbin Mûsâ'ya seslendi: "O zâlim kavme git!" |
10 |
|
|
قَوْمَ فِرْعَوْنَۜ اَلَا يَتَّقُونَ
"Fir'avn'ın kavmine. Onlar (kötülüklerden) korunmayacaklar mı?" |
11 |
|
|
قَالَ رَبِّ اِنّ۪ٓي اَخَافُ اَنْ يُكَذِّبُونِۜ
(Mûsâ): "Rabbim, dedi, ben, onların beni yalanlayacaklarından korkuyorum." |
12 |
|
|
وَيَض۪يقُ صَدْر۪ي وَلَا يَنْطَلِقُ لِسَان۪ي فَاَرْسِلْ اِلٰى هٰرُونَ
Göğsüm daralıyor, dilim açılmıyor (tutukluk yapıyor), onun için Hârûn'a da elçilik ver." |
13 |
|
|
وَلَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ فَاَخَافُ اَنْ يَقْتُلُونِۚ
"Hem benim üzerimde onlara karşı işlediğim bir günâh da var (onlardan bir adam öldürmüştüm); onların beni öldürmelerinden korkuyorum." |
14 |
|
|
قَالَ كَلَّاۚ فَاذْهَبَا بِاٰيَاتِنَٓا اِنَّا مَعَكُمْ مُسْتَمِعُونَ
(Allâh): "Hayır, dedi, ikiniz de âyetlerimizle gidin, biz sizinle beraberiz, (aranızda geçecekleri) dinliyoruz." |
15 |
|
|
فَأْتِيَا فِرْعَوْنَ فَقُولَٓا اِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَم۪ينَۙ
"Fir'avn'e giderek deyin ki: "Biz âlemlerin Rabbinin elçisiyiz." |
16 |
|
|
اَنْ اَرْسِلْ مَعَنَا بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۜ
"İsrâil oğullarını bizimle beraber gönder." |
17 |
|
|
قَالَ اَلَمْ نُرَبِّكَ ف۪ينَا وَل۪يداً وَلَبِثْتَ ف۪ينَا مِنْ عُمُرِكَ سِن۪ينَ
(Gittiler, Allâh'ın emrini duyurdular. Fir'avn) Dedi ki: "Biz seni, içimizden bir çocuk olarak yetiştirmedik mi? Ömründe nice yıllar aramızda kalmadın mı?" |
18 |
|
|
وَفَعَلْتَ فَعْلَتَكَ الَّت۪ي فَعَلْتَ وَاَنْتَ مِنَ الْكَافِر۪ينَ
"Ve sonunda o yaptığını da yaptın, sen nankörlerden birisin." |
19 |
|
|
قَالَ فَعَلْتُـهَٓا اِذاً وَاَنَا۬ مِنَ الضَّٓالّ۪ينَۜ
(Mûsâ): "Onu yaptığım zaman sapıklardan idim" dedi. |
20 |
|
|
فَفَرَرْتُ مِنْكُمْ لَمَّا خِفْتُكُمْ فَوَهَبَ ل۪ي رَبّ۪ي حُكْماً وَجَعَلَن۪ي مِنَ الْمُرْسَل۪ينَ
"Sizden korkunca aranızdan kaçtım, sonra Rabbim bana hükümdarlık verdi ve beni elçilerden yaptı" |
21 |
|
|
وَتِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَيَّ اَنْ عَبَّدْتَ بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۜ
"O başıma kaktığın ni'met de İsrâil oğullarını köle yapman(yüzünden)dir. (Onları köle diye kullanıp erkek çocuklarını kesmeseydin, senin eline düşmezdim)" |
22 |
|
|
قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَم۪ينَ
Fir'avn dedi ki: "(Ey Mûsâ) âlemlerin Rabbi nedir?" |
23 |
|
|
قَالَ رَبُّ السَّمٰوَاتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَيْنَهُمَاۜ اِنْ كُنْتُمْ مُوقِن۪ينَ
(Mûsâ): "Göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunan her şeyin Rabbidir. Eğer gerçekten inanan kimseler iseniz (bunu anlarsınız)," dedi. |
24 |
|
|
قَالَ لِمَنْ حَوْلَـهُٓ اَلَا تَسْتَمِعُونَ
(Fir'avn): Çevresinde bulunanlara: "İşitiyor musunuz?" dedi. |
25 |
|
|
قَالَ رَبُّكُمْ وَرَبُّ اٰبَٓائِكُمُ الْاَوَّل۪ينَ
(Mûsâ): "O sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da Rabbidir" dedi. |
26 |
|
|
قَالَ اِنَّ رَسُولَكُمُ الَّـذ۪ٓي اُرْسِلَ اِلَيْكُمْ لَمَجْنُونٌ
(Fir'avn): "Size gönderilen bu elçiniz mutlaka delidir" dedi. |
27 |
|
|
قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَيْنَهُمَاۜ اِنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ
(Mûsâ): "Eğer düşünürseniz O, doğunun batının ve bunlar arasında bulunanların da Rabbidir" dedi. |
28 |
|
|
قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ اِلٰهاً غَيْر۪ي لَاَجْعَلَنَّكَ مِنَ الْمَسْجُون۪ينَ
(Fir'avn ey Mûsâ): "Andolsun ki benden başka tanrı edinirsen, seni mutlaka zindana atılanlardan yapacağım" dedi. |
29 |
|
|
قَالَ اَوَلَوْ جِئْتُكَ بِشَيْءٍ مُب۪ينٍ
(Mûsâ, peki): "Sana (doğruluğumu) kanıtlayan apaçık bir şey getirmiş olsam da mı?" dedi. |
30 |
|
|
قَالَ فَأْتِ بِه۪ٓ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِق۪ينَ
(Fir'avn): "Eğer doğrulardansan onu getir (bakalım)," dedi. |
31 |
|
|
فَاَلْقٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِيَ ثُعْبَانٌ مُب۪ينٌۚ
(Mûsâ), asâsını attı, bir de (baktılar ki) o apaçık bir ejderha! |
32 |
|
|
وَنَزَعَ يَدَهُ فَاِذَا هِيَ بَيْضَٓاءُ لِلنَّاظِر۪ينَ۟
Elini (koltuğunun altından) çıkardı; o da, bakanlara parıl parıl parlayan bir şey oluverdi. |
33 |
|
|
قَالَ لِلْمَلَأِ حَوْلَـهُٓ اِنَّ هٰذَا لَسَاحِرٌ عَل۪يمٌۙ
(Fir'avn), çevresindeki ileri gelenlere: "Bu dedi, bilgin bir büyücüdür." |
34 |
|
|
يُر۪يدُ اَنْ يُخْرِجَكُمْ مِنْ اَرْضِكُمْ بِسِحْرِه۪ۗ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ
"Büyüsüyle sizi toprağınızdan çıkarmak istiyor. Ne buyurursunuz?" |
35 |
|
|
قَالُٓوا اَرْجِهْ وَاَخَاهُ وَابْعَثْ فِي الْمَدَٓائِنِ حَاشِر۪ينَۙ
Dediler ki: "Onu ve kardeşini eğle, kentlere toplayıcılar gönder." |
36 |
|
|
يَأْتُوكَ بِكُلِّ سَحَّارٍ عَل۪يمٍ
"Bütün bilgin büyücüleri sana getirsinler." |
37 |
|
|
فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِم۪يقَاتِ يَوْمٍ مَعْلُومٍۙ
Derken büyücüler belli bir günün belirlenen vaktinde bir araya getirildi. |
38 |
|
|
وَق۪يلَ لِلنَّاسِ هَلْ اَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَۙ
Halka da: "Siz de toplanır mısınız?" denildi. |
39 |
|
|
لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ اِنْ كَانُوا هُمُ الْغَالِب۪ينَ
"Umarız ki büyücüler üstün gelirse biz de onlara uyarız." |
40 |
|
|
فَلَمَّا جَٓاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ اَئِنَّ لَنَا لَاَجْراً اِنْ كُنَّا نَحْنُ الْغَالِب۪ينَ
Büyücüler gelince Fir'avn'e: "Eğer üstün gelenler biz olursak, bize mutlaka bir ücret var değil mi?" dediler. |
41 |
|
|
قَالَ نَعَمْ وَاِنَّكُمْ اِذاً لَمِنَ الْمُقَرَّب۪ينَ
"Evet dedi, hem o takdirde siz (bana) yakınlardan olacaksınız." |
42 |
|
|
قَالَ لَهُمْ مُوسٰٓى اَلْقُوا مَٓا اَنْتُمْ مُلْقُونَ
Mûsâ onlara: "Atacağınızı atın!" dedi. |
43 |
|
|
فَاَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِيَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ اِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ
İplerini ve değneklerini attılar ve "Fir'avn'ın şerefine biz, elbette biz gâlib geleceğiz" dediler. |
44 |
|
|
فَاَلْقٰى مُوسٰى عَصَاهُ فَاِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَۚ
Mûsâ da asâsını attı. Birden o, onların uydurduklarını yutmağa başladı. |
45 |
|
|
فَاُلْقِيَ السَّحَرَةُ سَاجِد۪ينَۙ
Derhal büyücüler secdeye kapandılar: |
46 |
|
|
قَالُٓوا اٰمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَۙ
Dediler: "Âlemlerin Rabbine inandık." |
47 |
|
|
رَبِّ مُوسٰى وَهٰرُونَ
"Mûsâ'nın ve Hârûn'un Rabbine." |
48 |
|
|
قَالَ اٰمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ اَنْ اٰذَنَ لَكُمْۚ اِنَّهُ لَكَب۪يرُكُمُ الَّذ۪ي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَۚ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَۜ لَاُقَطِّعَنَّ اَيْدِيَكُمْ وَاَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلَافٍ وَلَاُصَلِّبَنَّكُمْ اَجْمَع۪ينَ
(Fir'avn) dedi: "Ben size izin vermeden mi ona inandınız? O, size büyü öğreten büyüğünüzdür. Öyleyse (size ne yapacağımı) yakında bileceksiniz: Ellerinizi ve ayaklarınızı çapraz olarak keseceğim ve hepinizi asacağım!" |
49 |
|
|
قَالُوا لَا ضَيْرَۘ اِنَّٓا اِلٰى رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَۚ
"Zararı yok, dediler, (nasıl olsa) biz Rabbimize döneceğiz." |
50 |
|
|
اِنَّا نَطْمَعُ اَنْ يَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَايَانَٓا اَنْ كُنَّٓا اَوَّلَ الْمُؤْمِن۪ينَۜ۟
"Biz ilk inananlar olduğumuz için Rabbimizin, hatâlarımızı bağışlayacağını umarız." |
51 |
|
|
وَاَوْحَيْنَٓا اِلٰى مُوسٰٓى اَنْ اَسْرِ بِعِبَاد۪ٓي اِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ
Mûsâ'ya: "Kullarımı geceleyin (Mısır'dan çıkar), yürüt; siz takibedileceksiniz." diye vahyettik. |
52 |
|
|
فَاَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِي الْمَدَٓائِنِ حَاشِر۪ينَۚ
Fir'avn, (İsrâil oğullarının gittiğini duyunca) kentlere (asker) toplayıcılar gönderdi. |
53 |
|
|
اِنَّ هٰٓؤُ۬لَٓاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَل۪يلُونَۙ
"Şunlar, (şu İsrâil oğulları), az bir topluluktur" dedi. |
54 |
|
|
وَاِنَّهُمْ لَنَا لَـغَٓائِظُونَۙ
"Bizi kızdırmaktadırlar." |
55 |
|
|
وَاِنَّا لَجَم۪يعٌ حَاذِرُونَۜ
"Biz, ihtiyatlı, koca bir cemaatiz." |
56 |
|
|
فَاَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍۙ
Böylece biz onları çıkardık: bahçeler(in)den, çeşmeler(in)den. |
57 |
|
|
وَكُنُوزٍ وَمَقَامٍ كَر۪يمٍۙ
Hazineler(in)den ve o güzel yer(lerin)den. |
58 |
|
|
كَذٰلِكَۜ وَاَوْرَثْنَاهَا بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۚ
Böylece bunları İsrâil oğullarına mirâs yaptık. |
59 |
|
|
فَاَتْبَعُوهُمْ مُشْرِق۪ينَ
(Fir'avn ve adamları), güneş doğarken onların ardına düştüler. |
60 |
|
|
فَلَمَّا تَـرَٓاءَ الْجَمْعَانِ قَالَ اَصْحَابُ مُوسٰٓى اِنَّا لَمُدْرَكُونَۚ
İki topluluk (yaklaşıp) birbirini görünce Mûsâ'nın adamları: "İşte yakalandık!" dediler. |
61 |
|
|
قَالَ كَلَّاۚ اِنَّ مَعِيَ رَبّ۪ي سَيَهْد۪ينِ
(Mûsâ): "Hayır, dedi, Rabbim benimle beraberdir. Bana yol gösterecektir." |
62 |
|
|
فَاَوْحَيْنَٓا اِلٰى مُوسٰٓى اَنِ اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْبَحْرَۜ فَانْفَلَقَ فَكَانَ كُلُّ فِرْقٍ كَالطَّوْدِ الْعَظ۪يمِۚ
Mûsâ'ya: "Değneğinle denize vur!" diye vahyettik. (Vurunca deniz) yarıldı, (on iki yol açıldı). Her bölüm, kocaman bir dağ gibi oldu. |
63 |
|
|
وَاَزْلَفْنَا ثَمَّ الْاٰخَر۪ينَۚ
Ötekileri de buraya yaklaştırdık (Mûsâ ve adamlarının ardından, düşmanları da bu denizde açılan yollara girdiler). |
64 |
|
|
وَاَنْجَيْنَا مُوسٰى وَمَنْ مَعَهُٓ اَجْمَع۪ينَۚ
Mûsâ'yı ve beraberinde olanları tamamen kurtardık. |
65 |
|
|
ثُمَّ اَغْرَقْنَا الْاٰخَر۪ينَۜ
Sonra ötekilerini boğduk (Mûsâ ve adamları karaya çıkınca deniz kapandı, Fir'avn ve adamları boğuldu). |
66 |
|
|
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama çokları inanmazlar. |
67 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur, merhamet eden O'dur. |
68 |
|
|
وَاتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَاَ اِبْرٰه۪يمَۢ
Onlara İbrâhim'in haberini de oku: |
69 |
|
|
اِذْ قَالَ لِاَب۪يهِ وَقَوْمِه۪ مَا تَعْبُدُونَ
Babasına ve kavmine: "Neye tapıyorsunuz?" demişti. |
70 |
|
|
قَالُوا نَعْبُدُ اَصْنَاماً فَنَظَلُّ لَهَا عَاكِف۪ينَ
"Putlara tapıyoruz, onların önünde ibâdete duruyoruz." dediler. |
71 |
|
|
قَالَ هَلْ يَسْمَعُونَكُمْ اِذْ تَدْعُونَۙ
"Peki, dedi, siz du'â ettiğiniz zaman onlar sizi işitiyorlar mı?" |
72 |
|
|
اَوْ يَنْفَعُونَكُمْ اَوْ يَضُرُّونَ
"Yahut size fayda veya zarar verebiliyorlar mı?" |
73 |
|
|
قَالُوا بَلْ وَجَدْنَٓا اٰبَٓاءَنَا كَذٰلِكَ يَفْعَلُونَ
"Hayır, ama babalarımızın böyle yaptıklarını gördük, (onun için biz de böyle yapıyoruz)." dediler. |
74 |
|
|
قَالَ اَفَرَاَيْتُمْ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَۙ
"İşte gördünüz mü neye tapıyorsunuz?" dedi. |
75 |
|
|
اَنْتُمْ وَاٰبَٓاؤُ۬كُمُ الْاَقْدَمُونَ
"Siz ve eski atalarınız?" |
76 |
|
|
فَاِنَّهُمْ عَدُوٌّ ل۪ٓي اِلَّا رَبَّ الْعَالَم۪ينَۙ
"Onlar benim düşmanımdır. Yalnız âlemlerin Rabbi (benim dostumdur)." |
77 |
|
|
اَلَّذ۪ي خَلَقَن۪ي فَهُوَ يَهْد۪ينِۙ
"Beni yaratan ve bana yol gösteren O'dur." |
78 |
|
|
وَالَّذ۪ي هُوَ يُطْعِمُن۪ي وَيَسْق۪ينِۙ
"Bana yediren ve içiren O'dur." |
79 |
|
|
وَاِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْف۪ينِۖ
"Hastalandığım zaman bana şifâ veren O'dur." |
80 |
|
|
وَالَّذ۪ي يُم۪يتُن۪ي ثُمَّ يُحْي۪ينِۙ
"Beni öldürecek, sonra diriltecek O'dur." |
81 |
|
|
وَالَّـذ۪ٓي اَطْمَعُ اَنْ يَغْفِرَ ل۪ي خَط۪ٓيـَٔت۪ي يَوْمَ الدّ۪ينِۜ
"Cezâ günü hatâmı bağışlayacağını umduğum da O'dur." |
82 |
|
|
رَبِّ هَبْ ل۪ي حُكْماً وَاَلْحِقْن۪ي بِالصَّالِح۪ينَۙ
"Rabbim, bana hüküm (hükümdarlık, bilgi) ver ve beni Sâlihler arasına kat." |
83 |
|
|
وَاجْعَلْ ل۪ي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْاٰخِر۪ينَۙ
"Sonra gelenler arasında bana, bir doğruluk dili nasib eyle (sonraki nesiller arasında hayır ile anılmamı sağla)!" |
84 |
|
|
وَاجْعَلْن۪ي مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّع۪يمِۙ
"Beni ni'met(i bol olan) cennetinin vârislerinden kıl." |
85 |
|
|
وَاغْفِرْ لِاَب۪ٓي اِنَّهُ كَانَ مِنَ الضَّٓالّ۪ينَۙ
"Babamı da bağışla. Çünkü o, sapıklardandır. |
86 |
|
|
وَلَا تُخْزِن۪ي يَوْمَ يُبْعَثُونَۙ
"(Kulların) diriltilecekleri gün, beni utandırma." |
87 |
|
|
يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَۙ
"O gün ki, ne mal, ne de oğullar yarar vermez." |
88 |
|
|
اِلَّا مَنْ اَتَى اللّٰهَ بِقَلْبٍ سَل۪يمٍۜ
"Ancak Allah'a sağlam ve temiz kalb getiren (yarar görür)." |
89 |
|
|
وَاُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّق۪ينَۙ
(O gün) cennet, korunanlara yaklaştırılır. |
90 |
|
|
وَبُرِّزَتِ الْجَح۪يمُ لِلْغَاو۪ينَۙ
Cehennem de azgınların karşısına çıkarılır. |
91 |
|
|
وَق۪يلَ لَهُمْ اَيْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْبُدُونَۙ
Onlara "Hani taptıklarınız nerede?" denilir. |
92 |
|
|
مِنْ دُونِ اللّٰهِۜ هَلْ يَنْصُرُونَكُمْ اَوْ يَنْتَصِرُونَۜ
"O Allah'tan başka (taptıklarınız) size yardım ediyorlar mı, yahut kendilerine yardımları dokunuyor mu?" |
93 |
|
|
فَكُبْكِبُوا ف۪يهَا هُمْ وَالْغَاوُ۫نَۙ
Onlar ve azgınlar, tepe taklak oraya atılırlar. |
94 |
|
|
وَجُنُودُ اِبْل۪يسَ اَجْمَعُونَۜ
İblis'in bütün askerleri de. |
95 |
|
|
قَالُوا وَهُمْ ف۪يهَا يَخْتَصِمُونَۙ
Onlar orada (putlarıyle) çekişerek derler ki: |
96 |
|
|
تَاللّٰهِ اِنْ كُنَّا لَف۪ي ضَلَالٍ مُب۪ينٍۙ
"Vallahi biz apaçık bir sapıklık içinde imişiz!" |
97 |
|
|
اِذْ نُسَوّ۪يكُمْ بِرَبِّ الْعَالَم۪ينَ
"Çünkü sizi âlemlerin Rabbine eşit tutuyorduk." |
98 |
|
|
وَمَٓا اَضَلَّـنَٓا اِلَّا الْمُجْرِمُونَ
"Ama bizi saptıran o suçlulardır." |
99 |
|
|
فَمَا لَنَا مِنْ شَافِع۪ينَۙ
"Şimdi artık bizim ne şefâ'atçilerimiz var", |
100 |
|
|
وَلَا صَد۪يقٍ حَم۪يمٍ
"Ne de sıcak bir dostumuz." |
101 |
|
|
فَلَوْ اَنَّ لَنَا كَرَّةً فَنَكُونَ مِنَ الْمُؤْمِن۪ينَ
"Âh keşke bir dönüşümüz daha olsa da inananlardan olsak!" |
102 |
|
|
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar." |
103 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur, merhamet eden O'dur. |
104 |
|
|
كَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍۨ الْمُرْسَل۪ينَۚ
Nûh kavmi de gönderilen elçileri yalanladı. |
105 |
|
|
اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ نُوحٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ
Kardeşleri Nûh onlara: "Korunmaz mısınız?" demişti. |
106 |
|
|
اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ
"Ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim." |
107 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ
"Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
108 |
|
|
وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۚ
"Ben sizden, buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim, yalnız âlemlerin Rabbine âittir." |
109 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۜ
"Öyle ise Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
110 |
|
|
قَالُٓوا اَنُؤْمِنُ لَكَ وَاتَّبَعَكَ الْاَرْذَلُونَۜ
Dediler ki: "Sana bayağı kimseler uymuşken biz sana inanır mıyız?" |
111 |
|
|
قَالَ وَمَا عِلْم۪ي بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَۚ
Dedi ki: "Ben onların yaptıklarını(n iç yüzünü) bilmem (ben ancak görünüşe göre hüküm veririm)." |
112 |
|
|
اِنْ حِسَابُهُمْ اِلَّا عَلٰى رَبّ۪ي لَوْ تَشْعُرُونَۚ
"Anlayışınız olsa, onların hesabının Rabbime âit olduğunu bilirsiniz." |
113 |
|
|
وَمَٓا اَنَا۬ بِطَارِدِ الْمُؤْمِن۪ينَۚ
"Ben inananları kovacak değilim." |
114 |
|
|
اِنْ اَنَا۬ اِلَّا نَذ۪يرٌ مُب۪ينٌۜ
"Ben sadece apaçık bir uyarıcıyım." |
115 |
|
|
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ۬ يَا نُوحُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُوم۪ينَۜ
Dediler: "Ey Nûh, (bu dediğinden) vazgeçmezsen mutlaka taşlananlardan olacaksın." |
116 |
|
|
قَالَ رَبِّ اِنَّ قَوْم۪ي كَذَّبُونِۚ
(Nûh): "Rabbim, dedi, kavmim beni yalanladı." |
117 |
|
|
فَافْتَحْ بَيْن۪ي وَبَيْنَهُمْ فَتْحاً وَنَجِّن۪ي وَمَنْ مَعِيَ مِنَ الْمُؤْمِن۪ينَ
"Benimle onların arasını aç (aramızda hükmet), beni ve benimle beraber bulunan mü'minleri kurtar!" |
118 |
|
|
فَاَنْجَيْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِۚ
Biz de onu ve onunla beraber bulunanları, dolu gemi içinde kurtardık. |
119 |
|
|
ثُمَّ اَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاق۪ينَۜ
Sonra bunun ardından, geride kalanları boğduk. |
120 |
|
|
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar. |
121 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur, merhamet eden O'dur. |
122 |
|
|
كَذَّبَتْ عَادٌۨ الْمُرْسَل۪ينَۚ
Âd kavmi de peygamberleri yalanladı. |
123 |
|
|
اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ هُودٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ
Kardeşleri Hûd onlara: "Korunmaz mısınız?" demişti. |
124 |
|
|
اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ
"Ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim." |
125 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ
"Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
126 |
|
|
وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ
"Ben sizden buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir." |
127 |
|
|
اَتَبْنُونَ بِكُلِّ ر۪يعٍ اٰيَةً تَعْبَثُونَۙ
"Siz her yol üzerine, (gelip geçenleri yanıltmak için) bir işâret yapıp da boş şeyle mi uğraşıyorsunuz?" |
128 |
|
|
وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِـعَ لَعَلَّكُمْ تَخْلُدُونَۚ
"Belki ebedi yaşarsınız diye köşkler (ve müstahkem kaleler) ediniyorsunuz?" |
129 |
|
|
وَاِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّار۪ينَۚ
"(Bir kavmi) yakaladığınız zaman da zorbalar gibi yakalıyorsunuz." |
130 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ
"Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
131 |
|
|
وَاتَّقُوا الَّـذ۪ٓي اَمَدَّكُمْ بِمَا تَعْلَمُونَۚ
"Size bildiğiniz ni'metleri bol bol veren (Allâh)dan korkun." |
132 |
|
|
اَمَدَّكُمْ بِاَنْعَامٍ وَبَن۪ينَۙ
"O size verdi: davarlar, oğullar," |
133 |
|
|
وَجَنَّاتٍ وَعُيُونٍۚ
"Bahçeler, çeşmeler." |
134 |
|
|
اِنّ۪ٓي اَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ عَظ۪يمٍۜ
"Doğrusu ben size büyük bir günün azâbı(nın çarpması)ndan korkuyorum." |
135 |
|
|
قَالُوا سَوَٓاءٌ عَلَيْنَٓا اَوَعَظْتَ اَمْ لَمْ تَكُنْ مِنَ الْوَاعِظ۪ينَۙ
Dediler ki: "Öğüt versen de, öğüt verenlerden olmasan da bizce birdir." |
136 |
|
|
اِنْ هٰذَٓا اِلَّا خُلُقُ الْاَوَّل۪ينَۙ
"Bu (davranışımız), sadece evvelkilerin ahlâkı (ve geleneği)dir." |
137 |
|
|
وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّب۪ينَۚ
"Biz azâba uğratılacak değiliz." |
138 |
|
|
فَكَذَّبُوهُ فَاَهْلَكْنَاهُمْۜ اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
(Böylece) onu yalanladılar. Biz de onları helâk ettik. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar. |
139 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur, merhamet eden O'dur. |
140 |
|
|
كَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَل۪ينَۚ
Semûd (kavmi) de gönderilen elçileri yalanladı: |
141 |
|
|
اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ صَالِحٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ
Kardeşleri Sâlih, onlara demişti ki: "Korunmaz mısınız?" |
142 |
|
|
اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ
"Ben sizin için güvenilir bir elçiyim." |
143 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ
"Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
144 |
|
|
وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ
"Ben sizden buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir." |
145 |
|
|
اَتُتْرَكُونَ ف۪ي مَا هٰهُنَٓا اٰمِن۪ينَۙ
"Siz burada güven içinde bırakılacağınızı mı sanıyorsunuz?" |
146 |
|
|
ف۪ي جَنَّاتٍ وَعُيُونٍۙ
"Böyle bahçelerde, çeşme başlarında?" |
147 |
|
|
وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَض۪يمٌۚ
"Ekinler ve yumuşak tomurcuklu güzel hurmalıklar arasında?" |
148 |
|
|
وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُيُوتاً فَارِه۪ينَۚ
"Dağlardan ustalıkla evler yontuyorsunuz." |
149 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ
"Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
150 |
|
|
وَلَا تُط۪يعُٓوا اَمْرَ الْمُسْرِف۪ينَۙ
"O aşırıların emrine uymayın." |
151 |
|
|
اَلَّذ۪ينَ يُفْسِدُونَ فِي الْاَرْضِ وَلَا يُصْلِحُونَ
"Yeryüzünde bozgunculuk yapan, ıslah etmeyen o kimseler(in sözüyle hareket etmeyin)." |
152 |
|
|
قَالُٓوا اِنَّـمَٓا اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّر۪ينَۚ
"Dediler: "Sen, iyice büyülenmişlerdensin." |
153 |
|
|
مَٓا اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَاۚ فَأْتِ بِاٰيَةٍ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِق۪ينَ
"Sen de bizim gibi bir insansın. Eğer doğrulardansan bize bir mu'cize getir." |
154 |
|
|
قَالَ هٰذِه۪ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَكُمْ شِرْبُ يَوْمٍ مَعْلُومٍۚ
Dedi: "İşte bu dişi deve (mu'cize)dir. (Bir gün) onun su içme hakkı var, belli bir günün su içme hakkı da sizin." |
155 |
|
|
وَلَا تَمَسُّوهَا بِسُٓوءٍ فَيَأْخُذَكُمْ عَذَابُ يَوْمٍ عَظ۪يمٍ
"Sakın, ona bir kötülük dokundurmayın, sonra büyük bir günün azâbı sizi yakalar." |
156 |
|
|
فَعَقَرُوهَا فَاَصْبَحُوا نَادِم۪ينَۙ
Nihâyet onu kestiler, ama pişman oldular. |
157 |
|
|
فَاَخَذَهُمُ الْعَذَابُۜ اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
Ve azâb onları yakaladı. Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar. |
158 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur, merhamet eden O'dur. |
159 |
|
|
كَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍۨ الْمُرْسَل۪ينَۚ
Lût (kavmi) de gönderilen elçileri yalanladı. |
160 |
|
|
اِذْ قَالَ لَهُمْ اَخُوهُمْ لُوطٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ
Kardeşleri Lût, onlara "Korunmaz mısınız?" demişti. |
161 |
|
|
اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ
"Ben sizin için güvenilir bir elçiyim." |
162 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ
"Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
163 |
|
|
وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ
"Ben sizden buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir. |
164 |
|
|
اَتَأْتُونَ الذُّكْرَانَ مِنَ الْعَالَم۪ينَۙ
"Âlemlerin içinde erkeklere mi gidiyorsunuz?" |
165 |
|
|
وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَكُمْ رَبُّكُمْ مِنْ اَزْوَاجِكُمْۜ بَلْ اَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ
"Ve Rabbinizin sizin için yarattığı eşlerinizi bırakıyorsunuz? Siz sınırı aşan bir kavimsiniz." |
166 |
|
|
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ۬ يَا لُوطُ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَج۪ينَ
Dediler: "Ey Lût, andolsun, eğer (bundan) vazgeçmezsen, mutlaka sürülenlerden olacaksın." |
167 |
|
|
قَالَ اِنّ۪ي لِعَمَلِكُمْ مِنَ الْقَال۪ينَۜ
(Lût) dedi: "Ben sizin bu işinize, (kadınları bırakıp erkeklere gidişinize) kızanlardanım." |
168 |
|
|
رَبِّ نَجِّن۪ي وَاَهْل۪ي مِمَّا يَعْمَلُونَ
"Rabbim, beni ve âilemi bunların yaptıklarından kurtar!" |
169 |
|
|
فَنَجَّيْنَاهُ وَاَهْلَـهُٓ اَجْمَع۪ينَۙ
Biz de onu ve âilesini tamamen kurtardık. |
170 |
|
|
اِلَّا عَجُوزاً فِي الْغَابِر۪ينَۚ
Yalnız geride kalanlar arasında bulunan bir kocakarıyı (kurtarmadık). |
171 |
|
|
ثُمَّ دَمَّرْنَا الْاٰخَر۪ينَۚ
Sonra ötekilerini hep yıktık, helâk ettik. |
172 |
|
|
وَاَمْطَرْنَا عَلَيْهِمْ مَطَراًۚ فَسَٓاءَ مَطَرُ الْمُنْذَر۪ينَ
Ve üzerlerine bir yağmur yağdırdık, uyarıl(ıp da yola gelmey)enlerin yağmuru hakikaten çok kötü oldu! |
173 |
|
|
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
Muhakkak ki bunda bir ibret vardır, ama yine çokları inanmazlar. |
174 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur, merhamet eden O'dur. |
175 |
|
|
كَذَّبَ اَصْحَابُ لْـَٔيْكَةِ الْمُرْسَل۪ينَۚ
Eyke halkı da gönderilen elçileri yalanladı. |
176 |
|
|
اِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَيْبٌ اَلَا تَتَّقُونَۚ
Şu'ayb, onlara demişti ki: "Korunmaz mısınız?" |
177 |
|
|
اِنّ۪ي لَكُمْ رَسُولٌ اَم۪ينٌۙ
"Ben sizin için güvenilir bir elçiyim." |
178 |
|
|
فَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاَط۪يعُونِۚ
"Allah'tan korkun ve bana itâ'at edin." |
179 |
|
|
وَمَٓا اَسْـَٔلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ اَجْرٍۚ اِنْ اَجْرِيَ اِلَّا عَلٰى رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ
"Ben sizden, buna karşı bir ücret istemiyorum. Benim ücretim yalnız âlemlerin Rabbine âittir." |
180 |
|
|
اَوْفُوا الْكَيْلَ وَلَا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِر۪ينَۚ
"Ölçüyü tam yapın, eksiltenlerden olmayın." |
181 |
|
|
وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَق۪يمِۚ
"Doğru terâzi ile tartın." |
182 |
|
|
وَلَا تَبْخَسُوا النَّاسَ اَشْيَٓاءَهُمْ وَلَا تَعْثَوْا فِي الْاَرْضِ مُفْسِد۪ينَۚ
"İnsanların haklarını kısmayın. Yeryüzünde bozgunculuk yaparak karışıklık çıkarmayın." |
183 |
|
|
وَاتَّقُوا الَّذ۪ي خَلَقَكُمْ وَالْجِبِلَّةَ الْاَوَّل۪ينَۜ
"Sizi ve önceki nesilleri yaratandan korkun. |
184 |
|
|
قَالُٓوا اِنَّـمَٓا اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّر۪ينَۙ
Dediler: "Sen iyice büyülenmişlerdensin." |
185 |
|
|
وَمَٓا اَنْتَ اِلَّا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَاِنْ نَظُنُّكَ لَمِنَ الْكَاذِب۪ينَۚ
"Sen de bizim gibi bir insansın, biz seni mutlaka yalancılardan sanıyoruz." |
186 |
|
|
فَاَسْقِطْ عَلَيْنَا كِسَفاً مِنَ السَّمَٓاءِ اِنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِق۪ينَۜ
"Eğer doğrulardansan o halde üzerimize gökten parçalar düşür." |
187 |
|
|
قَالَ رَبّ۪ٓي اَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ
"Rabbim yaptığınızı daha iyi bilir" dedi. |
188 |
|
|
فَكَذَّبُوهُ فَاَخَذَهُمْ عَذَابُ يَوْمِ الظُّلَّةِۜ اِنَّهُ كَانَ عَذَابَ يَوْمٍ عَظ۪يمٍ
Onu yalanladılar, nihâyet o gölge gününün azâbı, kendilerini yakaladı. Gerçekten o, büyük bir günün azâbı idi. |
189 |
|
|
اِنَّ ف۪ي ذٰلِكَ لَاٰيَةًۜ وَمَا كَانَ اَكْثَرُهُمْ مُؤْمِن۪ينَ
Muhakkak ki bunda bir ibret vardır ama yine çokları inanmazlar. |
190 |
|
|
وَاِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَز۪يزُ الرَّح۪يمُ۟
Şüphesiz Rabbin, işte üstün O'dur, merhamet eden O'dur. |
191 |
|
|
وَاِنَّهُ لَتَنْز۪يلُ رَبِّ الْعَالَم۪ينَۜ
Muhakkak ki o (Kur'ân), âlemlerin Rabbinin indirmesidir. |
192 |
|
|
نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْاَم۪ينُۙ
Onu, er-Rûhu'l-Emin (güvenilir ruh, Cebrâil) indirdi: |
193 |
|
|
عَلٰى قَلْبِكَ لِتَكُونَ مِنَ الْمُنْذِر۪ينَۙ
Senin kalbine; uyarıcılardan olman için, |
194 |
|
|
بِلِسَانٍ عَرَبِيٍّ مُب۪ينٍۜ
Apaçık Arapça bir dille. |
195 |
|
|
وَاِنَّهُ لَف۪ي زُبُرِ الْاَوَّل۪ينَ
O(nun içeriği), evvelkilerin Kitaplarında da vardır. |
196 |
|
|
اَوَلَمْ يَكُنْ لَهُمْ اٰيَةً اَنْ يَعْلَمَهُ عُلَمٰٓؤُ۬ا بَن۪ٓي اِسْرَٓائ۪لَۜ
İsrâiloğulları bilginlerinin onu bilmesi de onlar için (Kur'ân'ın Güvenilir Rûh tarafından vahyedildiğine) yeterli bir delil değil mi? |
197 |
|
|
وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلٰى بَعْضِ الْاَعْجَم۪ينَۙ
Biz onu yabancılardan birine indirseydik de, |
198 |
|
|
فَقَرَاَهُ عَلَيْهِمْ مَا كَانُوا بِه۪ مُؤْمِن۪ينَۜ
Onu onlara okusaydı, ona inanmazlardı: |
199 |
|
|
كَذٰلِكَ سَلَكْنَاهُ ف۪ي قُلُوبِ الْمُجْرِم۪ينَۜ
Biz onu, suçluların kalblerine öyle soktuk. |
200 |
|
|
لَا يُؤْمِنُونَ بِه۪ حَتّٰى يَرَوُا الْعَذَابَ الْاَل۪يمَۙ
Acı azâbı görünceye kadar da ona inanmazlar. |
201 |
|
|
فَيَأْتِيَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لَا يَشْعُرُونَۙ
Azâb onlara öyle ansızın gelir ki, onlar hiç farkında olmazlar. |
202 |
|
|
فَيَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَۜ
(Birden onu karşılarında bulunca) "Acaba bize süre verilir mi?" derler. |
203 |
|
|
اَفَبِعَذَابِنَا يَسْتَعْجِلُونَ
Hâlâ bizim azâbımızı mı acele istiyorlar (doğru söyleyenlerden isen bizi tehdid ettiğin azâbı getir mi diyorlar)? |
204 |
|
|
اَفَرَاَيْتَ اِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِن۪ينَۙ
Baksana, biz onları yıllarca yaşatsak, |
205 |
|
|
ثُمَّ جَٓاءَهُمْ مَا كَانُوا يُوعَدُونَۙ
Sonra tehdid edildikleri (azâb) kendilerine gelse, |
206 |
|
|
مَٓا اَغْنٰى عَنْهُمْ مَا كَانُوا يُمَتَّعُونَۜ
O yaşatıldıkları (zevk-u sefâ sürdükleri) şeyler, kendilerine ne yarar sağlardı? |
207 |
|
|
وَمَٓا اَهْلَكْنَا مِنْ قَرْيَةٍ اِلَّا لَهَا مُنْذِرُونَۗۛ
Biz, hiçbir kenti helâk etmedik ki onun uyarıcıları olmasın (helâk etmeden önce mutlaka uyarıcı gönderdik). |
208 |
|
|
ذِكْرٰى۠ۛ وَمَا كُنَّا ظَالِم۪ينَ
(Uyarıcılar) uyarırlardı. Biz zulmediciler değildik. |
209 |
|
|
وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاط۪ينُ
O (Kur'â)n'ı şeytânlar (cinler) indirmedi. |
210 |
|
|
وَمَا يَنْبَغ۪ي لَهُمْ وَمَا يَسْتَط۪يعُونَۜ
Bu, onlara yaraşmaz ve zaten yapamazlar da. |
211 |
|
|
اِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَۜ
Çünkü onlar, (meleklerin sözlerini) işitmekten uzaklaştırılmışlardır. |
212 |
|
|
فَلَا تَدْعُ مَعَ اللّٰهِ اِلٰهاً اٰخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّب۪ينَۚ
Allâh ile beraber başka bir tanrı çağırma, sonra azâb edilenlerden olursun. |
213 |
|
|
وَاَنْذِرْ عَش۪يرَتَكَ الْاَقْرَب۪ينَۙ
En yakın akrabânı uyar. |
214 |
|
|
وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّـبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِن۪ينَۚ
Ve sana uyan mü'minlere kanadını indir (onlara karşı mütevâzi ve şefkatli davran). |
215 |
|
|
فَاِنْ عَصَوْكَ فَقُلْ اِنّ۪ي بَر۪ٓيءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَۚ
Şâyet sana (uymaz) karşı gelirlerse: "Ben sizin yaptıklarınızdan uzağım," de. |
216 |
|
|
وَتَوَكَّلْ عَلَى الْعَز۪يزِ الرَّح۪يمِۙ
Gâlib ve esirgeyen (Allâh)'a tevekkül et. |
217 |
|
|
اَلَّذ۪ي يَرٰيكَ ح۪ينَ تَقُومُۙ
O, seni görür; Namaza durduğun zaman, |
218 |
|
|
وَتَقَلُّبَكَ فِي السَّاجِد۪ينَ
Ve secde edenler arasında eğilip doğrulurken. |
219 |
|
|
اِنَّهُ هُوَ السَّم۪يعُ الْعَل۪يمُ
Çünkü O, işitendir, bilendir. |
220 |
|
|
هَلْ اُنَبِّئُكُمْ عَلٰى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّيَاط۪ينُۜ
Şeytânların kime ineceğini size haber vereyim mi? |
221 |
|
|
تَنَزَّلُ عَلٰى كُلِّ اَفَّاكٍ اَث۪يمٍۙ
Onlar, her günâhkâr yalancıya inerler. |
222 |
|
|
يُلْقُونَ السَّمْعَ وَاَكْثَرُهُمْ كَاذِبُونَۜ
O yalancılar, (şeytânlara) kulak verirler, çokları da yalan söylerler. |
223 |
|
|
وَالشُّعَرَٓاءُ يَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُ۫نَۜ
Şâ'irlere gelince onlara da azgınlar uyar. |
224 |
|
|
اَلَمْ تَرَ اَنَّهُمْ ف۪ي كُلِّ وَادٍ يَه۪يمُونَۙ
Baksana onlar, her vâdide şaşkın şaşkın dolaşırlar? |
225 |
|
|
وَاَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَۙ
Ve onlar yapmayacakları şeyleri söylerler. |
226 |
|
|
اِلَّا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللّٰهَ كَث۪يراً وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُواۜ وَسَيَعْلَمُ الَّذ۪ينَ ظَلَمُٓوا اَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ
Ancak inananlar, iyi işler yapanlar, Allâh'ı çok ananlar ve kendilerine zulmedildikten sonra (rakiplerine) üstün gelmeğe çalışanlar böyle değildir. Zulmedenler, yakında nasıl bir devrime uğrayıp devrileceklerini bileceklerdir! |
227 |
