Şems Suresi - الشَّمْسِ


Şems Suresi 15 ayettir. Nüzulü Mekke'de olup 26. sure olarak inmiştir.
Kur'an-ı Kerim'de 595 sayfa numarasında yer almaktadır.



Hata! Lütfen tarayıcınızın ayarlarını kontrol edip daha sonra tekrar deneyin.
Sureler
Mealler

Tüm Sureler
Önceki
Beled Suresi
Sonraki
Leyl Suresi
No Meal                    
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
1 Yemin olsun güneşe ve parlak aydınlığına;
2 Onu izleyip, (ışığını) yansıtan aya;
3 Onu ortaya çıkarıp gösteren gündüze;
4 Onu bürüyüp gizleyen geceye;
5 Göğe ve onu bina edene, (o ihtişamıyla) bina edişine;
6 Yere ve onu yayıp döşeyene, (bütün güzelliğiyle) yayıp döşeyişine;
7 Ve nefse ve onu (varlık gayesini kavrayıp, gerçekleştirebilecek bir) donanımla sisteme koyana;
8 Koyup da ona hem günah yolunu ve hakkında kötü olanın şuurunu, hem de doğru yolu ve hakkında hayırlı olanın şuurunu ilham edene:
9 Muhakkak kurtulmuştur o nefsi (enaniyet ve Allah’a isyan kirinden) temizleyip, (kulluk toprağında) geliştiren;
10 Ve muhakkak kaybetti onu (enaniyet ve Allah’a isyan bataklığına) gömüp çürüten.
11 Semûd (halkı), sınır tanımaz isyankârlığıyla (İlâhî Mesaj’ı ve kendilerine gönderilen Rasûl’ü) yalanladı.
12 Nihayet, diğerlerinin kışkırtmasıyla içlerinde en azılı olanı öne atıldı.
13 Allah’ın rasûlü (Salih), kendilerini uyarmıştı: “Allah’ın gönderdiği dişi deveye zarar vermekten sakının ve onun su nöbetini gerektiği gibi gözetin.”
14 Ama onlar, o rasûlü yalanladılar ve dişi deveyi vahşice öldürdüler; neticede Rabbileri de, günahları sebebiyle başlarına indirdiği azapla hepsini aynı şekilde yerle bir etti;
15 Ve O, yaptığının neticesi konusunda elbette endişe duyacak değildir; (çünkü O’nun her yaptığında en küçük bir haksızlık olmaz ve O’na yaptıklarından sorulmaz).
                    Arapça No
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَالشَّمْسِ وَضُحٰيهَاۙۖ 1
وَالْقَمَرِ اِذَا تَلٰيهَاۙۖ 2
وَالنَّهَارِ اِذَا جَلّٰيهَاۙۖ 3
وَالَّيْلِ اِذَا يَغْشٰيهَاۙۖ 4
وَالسَّمَٓاءِ وَمَا بَنٰيهَاۙۖ 5
وَالْاَرْضِ وَمَا طَحٰيهَاۙۖ 6
وَنَفْسٍ وَمَا سَوّٰيهَاۙۖ 7
فَاَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوٰيهَاۙۖ 8
قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَكّٰيهَاۙۖ 9
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسّٰيهَاۜ 10
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوٰيهَاۙۖ 11
اِذِ انْبَعَثَ اَشْقٰيهَاۙۖ 12
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللّٰهِ نَاقَةَ اللّٰهِ وَسُقْيٰيهَا۠ 13
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَاۙۖ فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوّٰيهَاۙۖ 14
وَلَا يَخَافُ عُقْبٰيهَا 15
                    Ayet No
بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla
وَالشَّمْسِ وَضُحٰيهَاۙۖ
Yemin olsun güneşe ve parlak aydınlığına;		 1
وَالْقَمَرِ اِذَا تَلٰيهَاۙۖ
Onu izleyip, (ışığını) yansıtan aya;		 2
وَالنَّهَارِ اِذَا جَلّٰيهَاۙۖ
Onu ortaya çıkarıp gösteren gündüze;		 3
وَالَّيْلِ اِذَا يَغْشٰيهَاۙۖ
Onu bürüyüp gizleyen geceye;		 4
وَالسَّمَٓاءِ وَمَا بَنٰيهَاۙۖ
Göğe ve onu bina edene, (o ihtişamıyla) bina edişine;		 5
وَالْاَرْضِ وَمَا طَحٰيهَاۙۖ
Yere ve onu yayıp döşeyene, (bütün güzelliğiyle) yayıp döşeyişine;		 6
وَنَفْسٍ وَمَا سَوّٰيهَاۙۖ
Ve nefse ve onu (varlık gayesini kavrayıp, gerçekleştirebilecek bir) donanımla sisteme koyana;		 7
فَاَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوٰيهَاۙۖ
Koyup da ona hem günah yolunu ve hakkında kötü olanın şuurunu, hem de doğru yolu ve hakkında hayırlı olanın şuurunu ilham edene:		 8
قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَكّٰيهَاۙۖ
Muhakkak kurtulmuştur o nefsi (enaniyet ve Allah’a isyan kirinden) temizleyip, (kulluk toprağında) geliştiren;		 9
وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسّٰيهَاۜ
Ve muhakkak kaybetti onu (enaniyet ve Allah’a isyan bataklığına) gömüp çürüten.		 10
كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوٰيهَاۙۖ
Semûd (halkı), sınır tanımaz isyankârlığıyla (İlâhî Mesaj’ı ve kendilerine gönderilen Rasûl’ü) yalanladı.		 11
اِذِ انْبَعَثَ اَشْقٰيهَاۙۖ
Nihayet, diğerlerinin kışkırtmasıyla içlerinde en azılı olanı öne atıldı.		 12
فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللّٰهِ نَاقَةَ اللّٰهِ وَسُقْيٰيهَا۠
Allah’ın rasûlü (Salih), kendilerini uyarmıştı: “Allah’ın gönderdiği dişi deveye zarar vermekten sakının ve onun su nöbetini gerektiği gibi gözetin.”		 13
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَاۙۖ فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوّٰيهَاۙۖ
Ama onlar, o rasûlü yalanladılar ve dişi deveyi vahşice öldürdüler; neticede Rabbileri de, günahları sebebiyle başlarına indirdiği azapla hepsini aynı şekilde yerle bir etti;		 14
وَلَا يَخَافُ عُقْبٰيهَا
Ve O, yaptığının neticesi konusunda elbette endişe duyacak değildir; (çünkü O’nun her yaptığında en küçük bir haksızlık olmaz ve O’na yaptıklarından sorulmaz).		 15

Sureler

Mealler
Tüm Sureler
Beled Suresi
Önceki
Leyl Suresi
Sonraki